ผ่านไปสองปี ที่เธอมาหายจาก
ข่าวคราวว่า พ่อแม่เธอนั้นพาไปขาย
เจ็บและช้ำ ต้องจำทน
เพราะความจน บังคับจิตใจ
จากเชียงฮาย ไปขายตัวอยู่สุไหงโกลก
พี่ตั้งตารอ ให้ได้ กลับคืนบ้านนา
ถึงไม่มี ทีวี ตู้เย็น ก็ไม่เห็นเป็นไร
ทิ้งความเชื่อค่านิยม ของคนเก่าล้าสมัย
ช่วยกันทำนา ปลูกข้าว ยังพอได้อยู่
ผ่านชีวิตได้ชื่นชมโลกสวย ได้เพียงสิบห้าปี
ได้แค่นี้ชีวิตกลับมาพบ กับความมืดมน
ผ่านมือชาย เป็นร้อย เป็นพัน
ต้องกล้ำกลืน และอดทน
เพื่อเก็บเงินส่งบ้าน ไถ่ถอนตัวเอง
ยังคงคอยวนเวียนจะได้พ้นผ่าน
วันคืนทรมานมีใครเข้าใจไหม
รอคอยวันเวลาที่จะได้พ้นผ่านไป
แล้วเมื่อไร อยากให้เธอรู้
ผ่านชีวิตได้ชื่นชมโลกสวย ได้เพียงสิบห้าปี
ได้แค่นี้ชีวิตกลับมาพบ กับความมืดมน
ผ่านมือชาย เป็นร้อย เป็นพัน
ต้องกล้ำกลืน และอดทน
เพื่อเก็บเงินส่งบ้าน ไถ่ถอนตัวเอง
ยังคงคอยวนเวียนจะได้พ้นผ่าน
วันคืนทรมานมีใครเข้าใจไหม
รอคอยวันเวลาที่จะได้พ้นผ่านไป
แล้วเมื่อไร อยากให้เธอรู้